Vellmåål escht-mu dè vå appus archlepft, un tè escht-mu aso archlupfti pleba un em asa ts Ggsecht ggschwolla, un tè heint-sch dè ggseit, mu hei as Lakchi ubarchu. Un tè heint-sch dè em prekcht. Un tås escht as Måtschtschi Bliama ggsin, terr Bliama, wå-mu eistar hèd üfgghoochtu ggha, un tiju sen varsagnutu ggsin. Dè wènt's hèd Åvu-Maria gglitt, heind-schaschu prunna un heint-schu em ubar ts Ggsecht... mu hèt ts Ggsecht missi drubarha... un hein ts Åvu-Maria pattud, un tarnåå es's dè em vargångga. Dås sen Arniggabliama ggsin.
Spesso ci si spaventava per qualcosa e si rimaneva sconvolti e si aveva persino il volto gonfio, e allora si diceva che si era preso un "lakchi". Allora si veniva fumigati. Si usava un mazzo di fiori, fiori secchi che venivano conservati appesi e che erano stati consacrati. Quando suonava l'Ave Maria, li bruciavano e te li mettevano sul viso, dovevi tenerci sopra il viso... e si pregava l'Ave Maria, e poi passava. Erano fiori di arnica.